mec. Marta Trzęsimiech-Kocur

Zajmuję się przede wszystkim obsługą prawną podmiotów gospodarczych, ale także reprezentuję Klientów indywidualnych w sporach sądowych, w szczególności z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, prawa medycznego, prawa pracy i szeroko pojętych spraw odszkodowawczych.
[Więcej >>>]

Co grozi za nagrywanie rozmów bez zgody rozmówcy?

Marta Trzęsimiech - Kocur05 marca 2024Komentarze (1)

Obecnie większego problemu nie stanowi zdobycie sprzętu do nagrywania. Nagrywać możemy telefonem, który każdy z nas ma przy sobie, ale bez problemu kupimy mały dyktafon czy nawet kamerę zamontowaną w oprawkach okularów. Ale czy nagrywanie innych osób jest zgodne z prawem?

Jeśli nagrywam spotkanie, którego jestem uczestnikiem, to mogę je nagrywać, nawet bez zgody i wiedzy  innych osób. Takie działanie jest legalne, ale w wielu sytuacjach może zostać odebrane jako nieprofesjonalne czy nieetyczne. Za to jednak nie grożą sankcje karne.

Natomiast zamontowanie dyktafonu, kamery czy innego urządzenia rejestrującego dźwięk czy obraz i nagrywanie innych osób stanowi przestępstwo określone w art. 267 kodeksu karnego, za co grodzi odpowiedzialność karna: grzywna, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Poza odpowiedzialnością karną trzeba jeszcze pamiętać, że podczas nagrywania mogą zostać naruszone dobra osobiste osoby nagrywanej i wówczas zastosowanie mogą mieć przepisy kodeksu cywilnego. A kodeks za naruszenie dóbr osobistych przewiduje możliwość dochodzenia zadośćuczynienia czy odszkodowania.

Zatem przed podjęciem decyzji o włączeniu dyktafonu czy zamontowaniu podsłuchu należy rozważyć co możemy uzyskać konkretnym nagraniem. I czy dowód, który chcemy zdobyć, by przedstawić go w Sądzie, jest na tyle istotny, że ewentualne konsekwencje karne nie będą już miały dla konkretnej osoby większego znaczenia.

Podział majątku – co trzeba wiedzieć

Marta Trzęsimiech - Kocur14 lutego 2024Komentarze (0)

Po rozwodzie, a więc po ustaniu ustawowej wspólności majątkowej, przychodzi czas na podział majątku. Mimo, iż wiele spraw byli małżonkowie mogliby załatwić u notariusza w czasie jednego spotkania to niestety emocje powodują, że jedynym wyjściem jest skierowanie sprawy do Sądu.

Sprawy o podział majątku rozstrzygają Sądy Rejonowe.  Osoba inicjująca postępowanie, a więc wnioskodawca, składa w Sądzie wniosek o podział majątku. Wniosek oczywiście podlega opłacie, która wynosi 1000 zł.

We wniosku należy określić skład majątku podlegającego podziałowi, np. nieruchomość, oszczędności, ruchomości.

W postępowaniu tym można zgłosić także inne roszczenia, np. roszczenie o nakłady z majątku wspólnego na majątek osobisty jednego z małżonków. Gdy małżeństwo mieszkało w nieruchomości należącej tylko do jednego z małżonków, a w czasie trwania małżeństwa wykonane zostały remonty czy przebudowa domu, wówczas po ustaleniu wartości nakładów poczynionych wspólnie można domagać się zwrotu połowy ich wartości.

Poza wpisem sądowym uczestnicy procesu muszą liczyć się z koniecznością dodatkowych opłat. Gdy w sprawie koniecznym jest wydanie opinii przez biegłego sądowego to strony zostaną zobowiązane do wpłacenia zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Czas trwania postępowania o podział majątku zależny jest od ilości zgłoszonych dowodów, ale z reguły w tego typu sprawach strony zgłaszają bardzo wiele roszczeń oraz od czasu oczekiwania na opinię biegłego. Nie nalezą do odosobnionych sytuacje, gdy biegli wyceniają wartość starych mebli, kupionych przez małżonków 20 lat temu czy starych szklanek i ręczników. Z mojego doświadczenia zawodowego wynika, że sprawy te należą do długotrwałych i są najczęściej bardzo skomplikowane.

Postępowanie o podział majątku kończy się wydaniem przez Sąd postanowienia, w którym określone zostaje np. komu przyznana jest własność nieruchomości i jaka jest wysokość spłaty dla drugiej strony. Z chwilą dokonania podziału byli małżonkowie mogą rozstać się ostatecznie, gdyż nie mają już wówczas wspólnych spraw, które łączyły ich do tej pory.

Dowody w sprawie o rozwód

Marta Trzęsimiech - Kocur17 listopada 2023Komentarze (0)

W sprawie rozwodowej, jak w każdym innym procesie sądowym, swoje twierdzenia powinniśmy udowodnić lub chociaż uprawdopodobnić. Jakie zatem dowody trzeba załączyć do pozwu czy odpowiedzi na pozew?

Dowód z przesłuchania świadków – to podstawowy dowód w każdym procesie. Strona postępowania powinna wskazać Sądowi dane świadka oraz jego adres, a także powinna podać, w jakim celu Sąd ma przesłuchać świadka, np. celem ustalenia winy strony pozwanej w doprowadzeniu do rozpadu pożycia, celem wykazania, że powódka dopuściła się zdrady, że pozwana ma wysokie kompetencje rodzicielskie itp.

Dowód z dokumentów – często strony przedstawiają korespondencję przeciwnika procesowego, z której wynika zażyła relacja z inną osobą albo dokumenty świadczące o wysokości dochodów drugiej strony. Natomiast w sprawach, w których Sąd ustala alimenty, dokumentami wykazuje się koszty utrzymania dzieci czy strony, która domaga się alimentów, np. faktury, dowody zakupu, potwierdzenia transakcji bankowych.

Dokumenty urzędowe – w toku sprawy można zwrócić się do Sądu, aby uzyskał dokumenty znajdujące się w posiadaniu jakiegoś organu, np. Policja udostępnia informację o interwencjach w miejscu zamieszkania stron, Urząd Miasta udostępnia informację czy strona posiada nieruchomości czy samochody.

Raport detektywistyczny  – w sprawach, w których chcemy wykazać, ze druga strona dopuściła się zdrady, pole do działania ma detektyw. Ze swoich czynności sporządza raport, który stanowi dowód w sprawie.

Badanie psychologiczne w procesie rozwodowym

Marta Trzęsimiech - Kocur27 marca 2023Komentarze (0)

W wielu sprawach rozwodowych zachodzi konieczność przeprowadzenia badania psychologicznego małżonków oraz dzieci. Wówczas Sąd najczęściej korzysta z pomocy specjalistów z OZSS, ale czasami o opinię zwraca się do biegłego sądowego z zakresu psychologii. Dlaczego? Na badanie w OZSS czeka się niestety wiele miesięcy, natomiast biegły psycholog opinię wydaje znacznie szybciej.

OZSS to Opiniodawczy Zespół Specjalistów Sądowych. Zespół ten składa się ze specjalistów w szczególności z zakresu psychologii, psychiatrii i pedagogiki.

Sąd kierując strony na badanie wydaje postanowienie, w którym szczegółowo określa jego cel. Poniżej przedstawiam przykładowe tezy i pytania do biegłych. To odpowiedzi na poniższe pytania są podstawą orzekania przez Sąd.

Sąd postanowił dopuścić dowód z opinii biegłego na okoliczność:

– psychologicznej charakterystyki obojga rodziców, predyspozycji i kwalifikacji w oparciu o dojrzałość społeczną i psychologiczną do bezpośredniego sprawowania władzy rodzicielskiej nad małoletnimi,

– oceny postawy rodziców wobec siebie, w szczególności, który z rodziców w mniejszym stopniu ujawnia negatywne postawy, pretensje wobec drugiego rodzica oraz czy w zakresie prezentowanych postaw możliwe jest współdziałanie rodziców w sprawach dotyczących małoletnich zgodnie z ich dobrem, jeśli nie to co stoi temu na przeszkodzie,

– kwalifikacji, postaw wychowawczych oraz dyspozycji psychicznych stron postępowania, w szczególności w zakresie sprawowania władzy rodzicielskiej nad małoletnimi,

– wzajemnych relacji i więzi emocjonalnych oraz jakości relacji rodziców z małoletnimi,

– jakie każde z dzieci ma preferencje co do sprawowanej opieki i czy preferencje dziecka powinny być brane pod uwagę, jeśli nie to z jakiej przyczyny,

– czy pozostawienie małoletnich pod pieczą jednego z rodziców wymaga dodatkowego zabezpieczenia dobra psychologicznego dziecka jeśli tak to w jaki sposób, w jakiej formie;

– czy uzasadnione jest sprawowanie nad małoletnimi tzw. pieczy naprzemiennej, jeśli nie to co stoi temu na przeszkodzie ewentualnie w jaki sposób i z jaką częstotliwością powinny być uregulowane kontakty dziecka z rodzicem, któremu nie powierzono wykonywania władzy rodzicielskiej,

– czy małoletni pozostają w konflikcie lojalnościowym, czy są manipulowani przez któregokolwiek z rodziców – jeśli tak to  przez którego i w jaki sposób,

Oczywiście Sąd zadaje pytania biegłym w oparciu o konkretną sprawę i jej okoliczności. Czasami zdarza się, że Sąd pyta kto przyczynił się do rozpadu małżeństwa,  czyli o winę, albo biegli mają za zadanie ustalić czy strony nie cierpią na zaburzenia psychiczne lub czy do rozpadu małżeństwa mógł się przyczynić ktoś z członków rodziny.

Do stawiennictwa u biegłego czy w OZSS nikt nikogo nie zmusi, jednak nieobecność w czasie badania nie spowoduje wstrzymania sprawy. Biegli wydadzą opinię w oparciu o materiał zgromadzony w toku postępowania oraz w oparciu o badania osób, które się na nie stawią. Wówczas niestety nieobecni nie mają racji.

Opinia biegłego to jeden z dowodów w sprawie, lecz sędziowie bardzo rzadko pomijają ustalenia biegłych. Do przesłanej opinii strony mają prawo ustosunkować się i mają prawo zgłosić do niej zarzuty, jeśli nie zgadzają się z jej wnioskami. Wówczas Sąd może zlecić biegłym wydanie opinii uzupełniającej: pisemnej lub ustnej, w czasie rozprawy.

Moje, twoje czy nasze?

Marta Trzęsimiech - Kocur20 stycznia 2023Komentarze (1)

W małżeństwie wszystko jest wspólne. O tym, co jednak może stanowić wyjątek od tej zasady, myślimy najczęściej dopiero, gdy małżeństwo rozpada się i gdy niebawem trzeba rozpocząć sprawę o podział majątku. A wówczas poziom emocji bywa bardzo wysoki.

Sprawy sądowe o podział majątku zazwyczaj są bardzo trudne i czasochłonne, a także wymagają nakładów finansowych. Czy jednak lepiej jest nic nie mieć, żeby oszczędzić sobie nerwów i czasu? 😉 Trzeba po prostu dobrze przygotować się do podziału i jeśli będzie możliwość porozumienia z drugą stroną to wszystkie kwestie majątkowe można zakończyć u notariusza podczas jednej wizyty, zamiast kilkuletniej batalii sądowej.

Niestety, nie zawsze można dojść do porozumienia i sprawą musi zająć się Sąd. Przed wszczęciem procesu warto wiedzieć, że:

Nasze:

wszystko to, co kupimy w czasie trwania małżeństwa (ruchomości, np. wyposażenie mieszkania; nieruchomości, np. mieszkanie, dom)

wynagrodzenie za pracę i pozostałe dochody z działalności zarobkowej (np. dochody z działalności gospodarczej)

dochody z majątku wspólnego i majątku osobistego (np. czynsz najmu)

Moje:

wszystko, co zostało nabyte przed ślubem

przedmioty otrzymane w spadku, czy w drodze darowizny, które zostały otrzymane przez jednego z małżonków (np. spadek otrzymała żona)

przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków

(np. ubrania, kosmetyki, pies)

 

Powyżej opisane skrótowo zasady wydają się jasne. Ciekawie robi się jednak np. gdy Sąd ma ocenić czy wart kilkadziesiąt tysięcy złotych pierścionek to majątek osobisty żony, czy też jednak trzeba go rozliczyć po rozwodzie lub gdy poza nieruchomością trzeba rozliczyć wyposażanie domu (meble, ale i ręczniki kuchenne kupione 15 lat temu).

← Poprzednie wpisy